திரையிசை உலகம் திருடிக்கொள்ளும் மனங்களையும், கடந்தவர்களுக்கு இன்னல் தரும் ஒளியைக் கொண்டது. இந்திய திரைப்பட இசை என்பது, இசையமைப்பாளர், பாடகர் மற்றும் பலரின் கூட்டணியால் உயர்ந்து நிமிர்ந்துள்ளது. இவர்களில் பிரபலமானவர்கள், எஸ்.பி. பாலசுப்ரமணியம் மற்றும் இசையமைப்பாளர் வி. குமார். அவர்களின் நல்லிணக்கமும் பழகியினமும் பின்னர் நடந்த சில நிகழ்வுகள், அவர்களை மிகவும் நெருக்கமாக இணைத்தவை.
‘நவகிரகம்’ படத்தின் இசை வரலாறில் முக்கியமான பக்கம், “உன்னைத் தொட்டு வந்த காற்று, என்னைத் தொட்டது” என்ற பாடலின் பின்னணியைக் கொண்டுள்ளது. இது வி.குமார் இசையமைத்த பாடல்களில் ஒன்று, இதனை பி.சுசீலா பாடினார், மேலும் எஸ்.பி.பி கவனிக்கத்தக்க வகையில் ஹம்மிங் பாடலாக பாடியிருந்தார். அச்சமயம் பிரபலமான, ஆனாலும் மிக எளிமையாக நடந்தபாடல் இதுதான்.
இந்த ஹம்மிங் பாடல் திரையிசைக் குணமாக ஓர் இளம் பாடகரின் திறமையைக் காட்டியது. மிகச்சிறிய பரிந்துரையாக இருந்தாலும், எஸ்.பி. பியின் குரலில் அது போலி இடைவெளியாக இருந்து, பாடலின் எந்த ஒரு பகுதியிலும் ஏற்றப்பட்டு பின்னிணைந்து விட்டது. இங்கு சுசீலாவின் அழகிய குரல் நிலையாக நிகழ்த்தப்பட்டாலும், ஒப்புயர்வாக எஸ்பிபியின் குரல் மன்னன் அந்த படத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்தியது.
அறிமுகம் மற்றும் பாத்திரம் போன்றவைகள் இன்றி, இசையமைப்பாளர் வி.
. குமாரின் திறமை இங்கு காண முடிந்தது. அவர்களின் நெருக்கமான உறவைப் பற்றி பலர் அறியாமலேயே இருந்தாலும், விஷயங்கள் அதற்கு மாறுபாடாக நிகழ்ந்தன. எஸ்.பி.பியின் மகன் பிறந்தபோது, அவரது நெருக்கமான நட்பு, கமிட்மென்ட் ஆகியவற்றிற்கு உதாரணமாக வி. குமார் தனது காரை அனுப்பி வைத்தார்; எஸ்.பி.பி தாபிக்கப்படாத நெஞ்சுடன் தமிழ்நாடு தாண்டி அவர் ஆந்திராவில் இருந்தார். வி. குமாரின் மறைவிற்கு பின்னர் எஸ்பிபி வைகைந்தபோது, ஒரு புறமும் இது யார் விசயமாக இருக்கக்கூடாது என்பதால், இசை நேசிக்கும் இதயம் ஒவ்வொன்றும் முதல் முறையாக இதையே புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.
என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இசையின் மகத்துவம் எங்கு மாறினாலும், நண்பர் களத்தின் பதிலளிப்பு மறுகணம் முன்பு ஒரு சிறிய துணைகளைத் தாண்டி, அருகில் இல்லாதவரின் இடத்திலும் அன்பு மேம்பட்டது என்பதை நிகழ்த்தியது.
சிறந்த இசைவெளிக்குள் இவர்களின் நட்பு உலாவியது. 1970களில் நடந்த இசைக்கருவியமைப்பு, பாட்டு நிகழ்ச்சி, பின்னணி செய்யும் முறையான அனுபவத்தில் இந்த சிறிய உன்னதத்திற்கு சரியான தகுதி இருந்தது. அவர்களில் ஒருவரின் இழப்பில் பிறர் நீண்ட ஒற்றுமையுடன் இசை உருவாக்கியது.
இந்த புதிய திறனுக்கு இதை கொண்டாடும் சிறு பாட்டு என்ற இந்திய இசையின் தனிச்சிறப்பு உணர்வு முழுதும் இதைக்கண்டு வரும் வரிகள், குறியீடு, அனுப்புதல்கள் இருந்தன. விசேஷங்கள் தாங்கிய அவ்வாண்டின் இறுதி நொடியில் கூட, மெலிசாகத்தின் உச்சகட்டத்திலிருந்து சமநிலைமிக்க செய்தி வாசகம் உணரப்பட்டது.
இவ்வகையில் நண்பரி என்ற நெடுங்காலத்தில் ஏற்றம் அடைந்த கூட்டு வேலை சாட்சி அளித்தது. அவர்களின் குரல்வளம், சேர்க்கப்பட்ட மெல்லிய இசையமைப்பு, மெலிசாகம் ஆகியவை இறுதி காலத்தின் வரைமுறைகளை மீறியதே தவிர்க்க முடியாது.
