இணையத்தில் பரவலாக பேசப்படும் ஒரு பேட்டி, பொது விவாதங்களில் பெரும் கிளர்ச்சி ஏற்படுத்தியுள்ளது. தமிழ் பின்னணி பாடகி சுசித்ரா வழங்கிய அந்த பேட்டி, மலையாள சினிமா துறையில் பெரும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியுள்ளது. எந்த தகவலையும் பரிசீலித்து கூறுவதே திறமையான பத்திரிகையாளனின் கடமை என்கிற அடிப்படையில், இந்த சிக்கலான பாதையை நாம் ஒன்றெடுத்துப் பார்க்கலாம்.
சுசித்ரா, தமிழ் யூடியூப் சேனலுக்கு அளித்த பேட்டியில், நீண்ட நெடிய குற்றச்சாட்டுக்களை முன்வைத்து, ஹேமா கமிட்டி அறிக்கையின் முக்கியத்துவத்தை குறைத்தார். ஏற்கனவே பல சர்ச்சைகளுக்கு மத்தியில் மலையாள சினிமாவில் பெரும் விவாதங்களை உருவாக்கிய இந்த அறிக்கை, தற்போது சுசித்ராவின் பேட்டி மூலம் மேலும் பரவலாக பேசியதற்கு காரணமாகிவிட்டது. சுசித்ரா, கேரள முதல்வர் பினராயி விஜயன் மற்றும் மலையாள சினிமாவின் தலைசிறந்த நடிகர்கள் மம்முட்டி மற்றும் மோகன்லால் ஆகியோர்மீது குற்றஞ்சாட்டி, அவர்கள் இளம் நடிகர்களான ஃபஹத் பாசில் போன்றோரின் வாழ்க்கையை சீர்குலைக்க விண்ணப்பிக்கப்பட்ட இந்த அறிக்கையை நாசவேலை எனக் குறிப்பிட்டார்.
சுசித்ராவின் குற்றச்சாட்டு அடுத்து, பெண்கள் சினிமா நல அமைப்பின் (WCC) முன்னணி உறுப்பினரான ரீமா கல்லிங்கல், கடுமையான மறுப்பை பதிவு செய்தார். அதிகாரமற்ற பேச்சும், அவதூறான கூறுகைகளும் அவரது போக்கு இல்லை என்று விளக்கினார். மேலும், தனது சமூக ஊடக பக்கங்களில் இது குறித்து முறையான பதிலளிப்புகளை வெளியிட்டார். “எந்த வகையிலும், எனது வீட்டில் போதைப்பொருளின் பயன்படுத்தல் சம்பந்தமாக சுசித்ரா கூறுவதை முற்றிலும் மறுக்கிறேன். இது ஒரு கட்டுக்கதை, மிகவும் ஆதாரமற்றது,” என உறுதிபடக் கூறிய ரீமா கல்லிங்கல், விளக்கமளித்தார்.
அதனுடன், இந்த சம்பவத்தின் பின்னணியில் நடைபெற்ற சுசித்ராவின் குற்றச்சாட்டுக்கள் தொடர்பில் எடுக்கப்பட வேண்டிய சட்ட நடவடிக்கைகள் தொடர்பிலானக்கூடான தகவல்களையும் வெளியிட்டார். “என் மீது சுசித்ரா கூறிய தெளிவமற்ற கூற்றுகளுக்காக நான் அவதூறு நோட்டீஸ் அனுப்பியுள்ளேன்.
. மேலும், எஸ்.ஐ.டி. அலுவலர்கள் வழக்கம் போல இன்னும் விரிவான விசாரணையை நடத்துகிறார்கள்” என கல்லிங்கல் தெரிவித்துள்ளார்.
அந்த நிமிடத்திலிருந்து இந்த விவகாரத்தில், சுசித்ராவின் துன்புறுத்தல் அல்லது தாக்குதலைப்பற்றி மலையாள சினிமாவில் பல பிரிவுகள் மறுப்புகளை வெளியிட்டுள்ளனர். ஹேமா கமிட்டி அறிக்கையின் முக்கியத்துவம் மீண்டும் மையப்புள்ளியாக மாறுகிறது. ஒருபகுதிக்குள் சுழலும் இந்த நிகழ்ச்சிகள், பெரும் திகும்புகளை அறிமுகப்படுத்தी அமைவதற்கான வாய்ப்புகளை மேலும் உயர்த்துகின்றன.
இந்த விவகாரத்தின் மூல, முக்கியச்செய்திகளை திருப்பவேண்டும் என்ற பொழுதிலும், தெரியாதவிதமாக சமூக ஊடகங்களில் பேர் பெறுவதை நாடிய சுசித்ராவின் செயலில் தன்னம்பிக்கையை இழந்ததாக மேலும் ஒரு தரப்பின் குரல் வீசுகிறது. ‘WCC’ குழுவின் ஒரு முக்கிய உறுப்பினருக்கு செயல்முறை குறித்து மிகுந்த அவதானம் காட்டிய உள்ளோவிதம் மலையாள சினிமாவில் பெண்களின் நலனுக்காக போராடுவதை மேலும் வலுப்படுத்துகிறது.
புதுப்பிக்கப்பட்ட பல ராணுவ சிக்கல்கள் மற்றும் அவதூறு சிக்கல்களில் அவசரமாகச் செல்லாமல், நமக்கு ஏற்றதெல்லாம் நம்மைத் தூண்டும் சைவத்துடைத்துவிடவேண்டும் என்ற ரீமாவின் மிகச்சீரிய நோக்கம் கூட உறுதியானது என்பதை நாம் காணலாம். ஆனாலும், சினிமாவில் விழிநாட்டியோ அல்லது குற்றச்சாட்டுகளோ இல்லாத ஒரு துறையில் எல்லாம் கற்பனையாக இருக்க வாய்ப்பு மட்டுமே உள்ளது.
சுசித்ராவும் மறுபடியும் இவற்றை விளக்கத்தூண்டி, அவரது அனுபவங்களில் கனவுடன் மட்டுமே மிதந்து வருகிறார் என்கிறதற்கு நிரந்தரமாக என்னை நம்பவைக்கின்றது – சிரிப்பின் மறுபக்கமே இந்த விழுதியின் விளக்க உருசாக மாறியுள்ளது என்பதற்கே சாட்சியமாக நாம் காண முடியும்.
